Ireniada 2009

        Hej, turyści, zaśpiewajcie

        Mi pochwalne pieśni swe.

        Podziwiajcie, podziwiajcie

        Dziś Irenę, czyli mnie.

Czy to w upał, czy przez słotę,

Kto po Puszczy stale gna?

Kto ma zawsze tę ochotę?

Tak, to właśnie – właśnie ja!

Komu Puszcza ta nie zbrzydła?

Kto z nią związał życie już?

Ja na nogach, jak na skrzydłach,

 Przelatuję szlaki wzdłuż!

       Pomyśl, mój klubowy bracie,

       Moja siostro z SKT,

       Komu chatę zawdzięczacie?

       Słusznie myślisz – właśnie

       mnie!

    Gdyby nierząd

    był w zarządzie,

    To, by skrócić

    jego staż –

    Nie potrzebnyś,

    Dżejmsie Bondzie

    –

    Ja tu sama

    trzymam straż!

   Na Wysokiej i Krywaniu,

    Na Gierlachu razy dwa,

   Na Miedzianem o świtaniu –

   Wszędzie stała stopa ma!

       Mam swą pryczę

       w Pięciu Stawach,

       Kozi znam, jak własny biust!

       I w tatrzańskich

       znacie sprawach

       Ten mój wyrafinowany gust!

     Więc na leśnej

     gdzieś arenie

    Stare świerki wiodą

     spór.

     Z kim porównać

     mnie, Irenę?

     Z widmem leśnym?  

     Z   

     duchem gór?  

 Wszędzie weszłam, byłam

 wszędzie,

 Lecz najlepiej mi wśród was!!!

 Niechaj zawsze już tak będzie!

 Ireniady nadszedł czas!!!

                                                                                                                                                          Tekst: Michał Szurek 

                                                                                                                                                           Foto:  Andrzej Szajewski